Laatste blog

Vrijdag 10 augustus 10:30 uur
Gisteren werd Rolinka gebeld door Hessel van Livingstone: of we al ‘geland’ waren. Pfff….dat is wel even een vraag, zeg! Na twee weken intensief met een groep van 9 personen opgetrokken te hebben, twee weken in een andere omgeving te hebben doorgebracht, is het moeilijk ‘landen’. De herinneringen, foto’s en verhalen blijven bovendrijven. Steeds weer kom je iets tegen dat je nog even wilt vertellen. Of je kijkt om je heen en ziet hoe goed we het hier hebben. Toen we in Straseni via Google Street View iets van Erica lieten zien, was de meest gemaakte opmerking: ‘Wat hebben jullie mooie straten!’ Alles ziet er hier zo mooi uit! Ook al is het bruin en verdord, je ziet hoe mensen met zorg, aandacht en geld alles bewerken. Vooral dat laatste, daar mankeert het aan in Moldavië. En áls er geld is, is er kans dat het op een corrupte manier afgepakt wordt.
We zijn terug met mooie herinneringen. We hebben twee fantastische weken gehad waar we lieve mensen hebben ontmoet. Mensen die hard hebben voor het kerkenwerk dat ze doen. Mensen die geloven in een betere toekomst voor hun kinderen en die daar hard voor werken, ook al moet vader voor een half jaar naar het buitenland. We hebben schrijnende situaties gezien waar kinderen alleen thuis zijn omdat beide ouders naar het buitenland zijn, waar geen grootouders zijn die voor ze kunnen zorgen, die naar de kerk komen voor een beetje liefde, aandacht en voedsel. Wat zijn wij dan rijk!!
Dat laatste nemen we mee voor de rest van ons leven: wij zijn rijk! En dan niet alleen in financiële zin.
Dinsdag werden we opgewacht door onze familieleden. Met grote spandoeken lieten ze weten blij te zijn dat we terug waren. Ook dat is rijkdom!
Gelukkig stuurde Erik de volgende morgen een Moldavisch goedemorgen: ‘Buna dimineata’. Voelden we ons toch nog een beetje in Moldavië.